ၾကက္သြန္နီစိုက္ပ်ိဳးနည္း
ၾကက္သြန္နီ
;credit
စို္က္ပ်ိဳးနည္း
၁။ မူရင္းေဒသ- ၾကက္သြန္နီ၏ မူရင္းေဒသမွာ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္း၊ အာဖဂန္ နစၥတန္ ႏို္င္ငံႏွင္႔ ပါလက္စတုိင္း တစ္ေလ်ွာက္ ျဖစ္သည္။ မ်ဳိးရင္း AMARYLLIDACEAE တြင္ ပါဝင္ျပီး ရုကၡေဗဒ အမည္မွာ Allium cepa ျဖစ္သည္။
၂။ ေရေျမႏွင့္ရာသီဥတု
ၾကက္သြန္နီသည္ ေရ အလြန္ လိုအပ္ေသာ သီးႏွံ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အစိုဓာတ္ရွိေသာ ေျမျဖစ္ပါက ေျမအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည္။ ေျမဆီၾသဇာကို ျပည့္စံုစြာ ျဖည့္ဆည္းေပး၍ အစိုဓာတ္ လံုေလာက္စြာေပးႏိုင္ရန္ လိုအပ္သည္။ ၾကက္သြန္နီသည္ အလြန္ခ်ဥ္ေသာေျမကို မႏွစ္သက္ျခင္းေၾကာင့္ေအာက္ ျမန္မာျပည္တြင္ စိုက္ပ်ဳိးမႈ နည္းသည္။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ေျမခ်ဥ္ငံကိန္းမွာ ၆ မွ ၇ ျဖစ္သည္။ အပူအေအး သင့္တင့္ေသာ ရာသီဥတုကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။
သာမာန္အားျဖင့္ အပူခ်ိန္ အသင့္အတင္႔ ျမင့္ၿပီးေန႔တာရွည္က ဥ ျဖစ္ေပၚမႈကို အားေပးသည္။ အပူခ်ိန္သည္ ပြင့္တန္ထြက္ျခင္းကို စိုးမိုးသည္။ အပူခ်ိန္၅၀-၆၀ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္တြင္ ေန႔တာတို ၁၂နာရီ ရရွိပါက ပန္းပြင့္၍ အေေစ့တည္ေစသည္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး အပူအေအး ႏွင့္ေန႔တာ အတိုအရွည္ ညီမွ်ေသာေဒသတို႔တြင္ တစ္ႏွစ္အတြင္း မ်ဳိးျပန္လည္ခံႏိုင္သည္။ ၾကက္သြန္ဥ အတြက္ အေကာင္းဆံုး အပူခ်ိန္မွာ ၁၃-၂၇ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ျဖစ္သည္။ ဥခ်ခ်ိန္ အပူခ်ိန္ နိမ့္လြန္းပါက အႏွံထြက္လာတတ္သည္။ အေကာင္းဆံုး အပူခ်ိန္မွာ၂၀-၂၅ ဒီဂရီ ဒင္တီဂရိတ္ျဖစ္ၿပီး အလင္း ကာလမွာ ၁၂ -၁၃ နာရီ ရွိရမည္။
၃။ လက္ရွိ စိုက္ပ်ဳိးလ်က္ရွိေသာ မ်ဳိးမ်ား
(က) ေရႊဖလား
ၾကက္သြန္နီဥမွာ အလ်ားႏွင့္ အနံ အခ်ဳိးပမာဏမွာ (၁) ထက္ႀကီးသည့္အတြက္ ျပားဝိုင္းပံု သ႑ာန္ရွွိသည္။ ေရႊဒဂၤါး၊ ေရႊဖလား ခြက္ေမွာက္ ဟူ၍ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္သည္။
(ခ) ေဘာင္ေစာက္
ၾကက္သြန္နီဥမွာ အလ်ားႏွင့္ အနံ အခ်ဳိးခ် ၾကည့္ပါက (၁) ထက္ ငယ္သည့္ အတြက္ေဘာင္ေဆာက္ဟူ၍ ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မ်ဳိးကြဲအေနျဖင္႔ ဥတစ္လံုး၊ ဘံုဆိုင္း ႏွင့္ဘဂၤလား ဟူ၍ေခၚေဝၚ သံုးစြဲၾကပါသည္။
(ဂ) သပိတ္လံုး
ၾကက္သြန္နီဥမွာ အလ်ားႏွင္႔ အနံ အခ်ဳိးအေနအထားအားျဖင့္ ညီမွ်မႈရွိသည့္အတြက္ လံုးဝိုင္းေသာ ပံုသ႑န္ရွိပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေဒသမ်ားတြင္ ဦးဝိုင္းမ်ဳိး ဟုေခၚဆိုေလ့ ရွိၾကပါသည္။
(ဃ) မင္းတုန္းဥမႊာမ်ဳိး
ၾကက္သြန္နီဥ တစ္လံုးတည္း မဟုတ္ဘဲ အမႊာတက္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည့္ အတြက္ ပံုသ႑ာန္ ထူးျခားမႈ ရွိပါသည္။ ျမိတ္စား ၾကက္သြန္အျဖစ္ အသံုးမ်ား၍ ျမန္မာ ၾကက္သြန္ (သို႔မဟုတ္) ၾကက္သြန္နီ ကေလးဟူ၍ လည္းေခၚေဝၚၾကပါသည္။
၄။ ပ်ဳိးေထာင္ျခင္း
အေစ့ကို တိုက္ရုိက္ စိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း ကုန္က်စရိတ္မ်ားေသာေၾကာင့္ ပ်ဳိးေထာင္၍ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ၾကက္သြန္ တစ္ဧက စိုက္ပ်ဳိးရန္အတြက္ ပ်ဳိးခင္းသည္ (၀.၀၅) ဧက အရြယ္ ရွိရမည္။ ေသခ်ာစြာ ျပင္ဆင္ထားေသာ ပ်ဳိးခင္းတြင္ မ်ဳိးေစ့ကို ညီညာစြာ ၾကဲ၍ လည္းေကာင္း၊ အတန္းလိုက္ေသာ္ လည္းေကာင္း စိုက္ရမည္။ ေပါင္းလိုက္လြယ္ကူေစရန္ အတန္းလိုက္ စိုက္သင့္သည္။ စိုက္ၿပီးေသာ မ်ဳိးေစ့မ်ားကို ႏြားေခ်းမႈန္႔ပါးပါးႏွင္႔ ျပန္လည္အုပ္ေပးပါ။ အေညွာင့္ေျမေပၚ ထြက္လြယ္ေစရန္ ျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ေရမွန္မွန္ေလာင္းေပးပါ။ ေျမျပန္႔တြင္ ၾကက္သြန္ကို ေအာက္တိုဘာလမွ ႏိုဝင္ဘာလ အထိ ပ်ဳိးေထာင္သည္။ ေတာင္ေပၚေဒသ၌ မတ္လမွ ဇြန္လ အထိ ပ်ဳိးေထာင္ၾကသည္။
၅။ မ်ဳိးေစ့ႏႈန္း
တစ္ဧကလွ်င္ မ်ဳိးေစ ့၄ျပည္ ခန္႔ လိုသည္။
၆။ ေျမျပဳျပင္ျခင္း
ၾကက္သြန္သည္ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ၿပီးခ်ိန္မွ စ၍ အထေႏွးေသာေၾကာင္႔ ေပါင္းျမက္မႏိုင္လွ်င္ တစ္ခင္းလံုး ပ်က္စီးတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျမျပဳျပင္ခ်ိန္တြင္ ေပါင္းကို တစ္ပါတည္း ႀကိဳတင္ ႏွိမ္ထားရမည္။ ျမက္ ႏွင့္ေပါင္းပင္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းရန္ အတြက္ ထယ္ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထိုးပစ္ရမည္။ ထယ္ထိုးၿပီးက ထြန္ေရးညက္ေအာင္ ထြန္ၿပီး ၾကမ္းတံုးရိုက္၍ မိမိ စိုက္ပ်ဳိးေသာ နည္းျဖင့္ အကြက္ေဖာ္ယူရသည္။ ၾကက္သြန္ကို ေဘာင္ေပၚတြင္ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းျဖင့္လည္းေကာာင္း၊ ကန္သင္းေဖာ္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆည္ေရ၊ ေျမာင္းေရ သြင္းႏိုင္္ေသာအားျဖင့္ ဆည္ေရ၊ ေျမာင္းေရသြင္းႏိုင္ေသာ ေဒသတြင္ ေဘာင္ေဖာ္စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။
၇။ စိုက္ပ်ဳိးျခင္း
(က) ေဘာင္ေဖာ္ စိုက္ပ်ဳိးနည္း
ၾကက္သြန္ကို စိုက္ပ်ဳိးရန္အတြက္ ေဘာင္ေဖာ္ရာ၌ စိုက္ခင္း ေျမမ်က္ႏွာျပင္ အနိမ့္အျမင့္ေပၚမူတည္ၿပီး ညီညာေသာ အပိုင္းမ်ား အလိုက္ေဘာင္ေဖာ္ေပးရမည္။ သို႔မွသာ ေရသြင္းရန္ လြယ္ကူၿပီး ေရသည္ ညီညာစြာ အကြက္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိေပမည္။ ေဘာင္ေဖာ္သည္ ဆိုရာ၌ ေရသြင္းရန္ အတြက္၃-၄ေပျခား ေျမာင္းမ်ား ေဖာ္ေပးျခင္းျဖင့္ အရာေပးၿပီး ဂ်ဳတ္ဆြဲ၍ ေဖာ္ၾကသည္။ စိုက္ေဘာင္ကို ညီညာေအာင္ ျပဳျပင္ၿပီး ပ်ဳိးပင္ကေလးမ်ားကို တစ္ပင္ႏွင့္ တစ္ပင္၊ တစ္တန္းႏွင တစ္တန္း၄-၅လက္မခြာ စိုက္ရမည္။ ထို႔ေနာက္ေဘာင္ႏွင္႔ ညီေအာင္ေရ သြင္းေပးရမည္။
(ခ) ကန္သင္းေဖာ္ စိုက္ပ်ဳိးနည္း
ဤစိုက္ပ်ဳိးနည္းကို ဆည္ေရရေသာ ေဒသမ်ားတြင္ အသံုးျပဳၾကသည္။ ၾကက္သြန္ခင္းေပါင္း ရွင္းရာ၌ အကြက္ထဲ ဝင္၍ မရွင္းသင့္ေပ။ ႏုနယ္ေသာ ၾကက္သြန္ပင္မ်ားကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ကန္သင္းေပၚမွေန၍ ေပါင္းရွင္းနိုင္ရန္ အတြက္၄-၅ေပထက္ မက်ယ္ေသာ အကြက္မ်ားကို ေဖာ္ေပးရမည္။ ပ်ဳိးပင္ကေလးမ်ားကို ၄ပတ္-၆ပတ္သား အရြယ္တြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ပ်ဳိးပင္၏ အရင္းသည္ အနည္းငယ္ ႀကီးလာပါက ေျပာင္းေရႊ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည္။
ၾကက္သြန္မ်ဳိးေပၚ မူတည္၍ ပ်ဳိးသက္ ၅၅-၆၀ရက္သား အထိ ထား၍ စိုက္ႏိုင္ပါသည္။ ငယ္လြန္းသည့္ ပ်ဳိးပင္မ်ားႏွင္႔ အရြယ္ ႀကီးလြန္းသည့္ ပ်ဳိးပင္မ်ားကို မစိုက္သင့္ပါ။ အရြယ္ ႀကီးလြန္းသည့္ ပ်ဳိးပင္မ်ားကို စိုက္ပ်ဳိးပါက ဖူးတံ ထြက္မႈမ်ားေစၿပီး ပ်ဳိးပင္ အရြယ္ငယ္ လြန္းပါက ဥ အရြယ္ေသးငယ္ကာ အထြက္ နည္းေစပါသည္။ တစ္တန္းႏွင့္ တစ္တန္း ၅ - ၆ လက္မ ခန္႔ထားရွိၿပီး တစ္ပင္ႏွင့္ တစ္ပင္ ၃- ၄လက္မ ခြာ၍ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ပ်ဳိးပင္မ်ားကို ဒီဇင္ဘာႏွင့္ ဇန္နဝါရီလ အေစာပိုင္းတြင္ စိုက္ခင္း သို႔ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။
တစ္ဧကလွ်င္ အပင္ ၅-၇သိန္းေက်ာ အထိေဒသ အလိုက စိုက္ပ်ဳိးစနစ္ေပၚ မူတည္၍ ၀င္ဆန္႔ပါသည္။ စပ္မ်ဳိး ၾကက္သြန္နီကို သံုးပါက ၂သိန္းေက်ာ္ ဝင္ဆန္႔သည္။ ကၽြန္းေျမေပၚႏွင့္ သဲေခ်ာင္းေျမမ်ားတြင္လည္း ၾကက္သြန္ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ မိုးေခါင္ေရရွားေဒသမ်ား ၌ ဤနည္းကို အသံုးမ်ားသည္။
အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မွာ သဲေခ်ာင္း၏ အစိုဓါတ္ကို အပင္က မိမိရရ စားသံုးႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ အစိုဓာတ္ မ်ားလြန္းျခင္း၊ နည္းလြန္းျခင္းသည္ သီးႏွံ စိုက္ပ်ဳိးေရးတြင္ မလိုလားအပ္ေသာေၾကာင့္ ဤအခက္အခဲမ်ားကို ျပဳျပင္ေပးရန္ လိုအပ္သည္။ ေရမ်က္ႏွာျပင္သည္ ေျမေအာက္၇-၈လက္မခန္႔တြင္ ရွိေနေအာင ေျမကို ျပဳျပင္ေပးရမည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အစိုဓာတ္ မ်ားလြန္းေသာ ေနရာတြင္ သဲေဘာင္မ်ား ထြန္ႏွင့္ လိုက္ဖို႔ေပးျခင္း၊ အစိုဓာတ္ မ်ားလြန္းေသာ ေနရာ၌ အေပၚယံ သဲေဘာင္မ်ားကို တစ္ေနရာသို႔ တိုက္ရုိက္ ပို႔ေပးၿပီး၊ ေျမကို ထြန္ယက္ ညွိေပးရမည္။ သဲေျမညွိျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမွာ မခက္ခဲလွေပ။ သို႔ရာတြင္ ဤကဲ့သို႔ေျမမ်ဳိးတြင္ စိုက္ပ်ဳိးက ႏြားေခ်း၊ ေျမေဆြး၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာ စသည္တို႔ကို ႀကိဳတင္ အလံုအေလာက္ စုေဆာင္း ထားရွိရမည္။
၈။ ေျမၾသဇာႏႈန္းထား
ၾကက္သြန္ စိုက္ပ်ဳိးေသာ ေျမအေျခအေနေပၚ မူတည္၍ ေျမၾသဇာ အသံုးျပဳမႈ ကြာျခားသည္။ သဲေျမတြင္ ႏြားေခ်း ပိုသံုးရမည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ တစ္ဧက အတြက္ လိုအပ္ေသာ ေျမၾသဇာမွာ--
ယူရီးယား - ၂အိတ္
တီစူပါ - ၂အိတ္
ပိုတက္ရွ္ - ၁အိတ္
ယူရီးယား ဓာတ္ေျမၾသဇာက ပ်ဳိးပင္မ်ား ေျပာင္းစိုက္ခ်ိန္တြင္ တစ္ဝက္ ထည့္သြင္းၿပီး က်န္တစ္ဝက္ကို စုိက္ၿပီး တစ္လၾကာတြင္ ထည့္ေပးရမည္။
၉။ အပင္ျပဳစုျခင္း
ၾကက္သြန္ကိုေအာင္ျမင္စြာ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ရန္ အတြက္ ေပါင္းကို ႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ ၾကက္သြန္သည္ ေပါင္းႏွင့္ မယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေပ။ ေပါင္းလိုက္ရာ၌ အပင္ကေလးမ်ားကို မထိခိုက္ရန္ သတိျပဳရသည္။ ၾကက္သြန္၏ အျမစ္သည္ ေျမ၏ အေပၚယံ အပိုင္းတြင္သာ ရွိေနေသာေၾကာင္႔ အျမစ္ မထိခုိက္ေစရန္ သတိျပဳရမည္။ အရြက္မ်ား စတင္က်ခ်ိန္တြင္ ေပါင္းလိုက္ရန္ မလိုေတာ့ေခ်။ ေရႊ႕ေျပာင္းစိုက္ၿပီး တစ္လအၾကာတြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ယူရီးယား ဓာတ္ေျမၾသဇာကို အတန္းၾကားတြင္ ခ်ေပးပါ။ ေျမ အလြန္ၾကပ္ေနက ႏြားေခ်း၊ ေျမေဆြး ထပ္မံ ထည့္ေပးပါ။
၁၀။ ေရသြင္းျခင္း
ေျမအမ်ဳိးအစားႏွင့္ ရာသီဥတုေပၚ မူတည္၍ ေရသြင္းသည့္ အႀကိမ္တူမည္ မဟုတ္ေပ။ ၾကက္သြန္ခင္းသည္ မစိုလြန္း၊ မေျခာက္လြန္းေသာ အေျခအေနတြင္ အျမဲရွိရန္ လိုအပ္သည္။ ေရသြင္းခ်ိန္ေရာက္ မေရာက္ကို ၾကက္သြန္ပင္မ်ား၏ အေျခအေနကို ၾကည့္၍ အကဲခတ္ႏိုင္သည္။ ေရကို မလိုပဲ ေရသြင္းက ေရာဂါက်တတ္သည္။ ၾကက္သြန္ေရငတ္ပါက အရြက္မ်ား ျပာမႈိင္းၿပီး ႏြမ္းေခြလာသည္။ ေရ လိုအပ္မႈမ်ားပါက ဥခြျခင္း၊ မရင့္မီ အႏွံထြက္လာတတ္သည္။ ေျမ အလြန္ေျခာက္ေအာင္ထားၿပီးမွ ေရသြင္းက ၾကက္သြန္၏ အခြံ အက္ကြဲတတ္သည္။
သာမာန္အားျဖင့္ တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ ေရေပးရသည္။ ရာသီဥတု ပူျပင္းပါက ၄-၅ ရက္ျခား တစ္ႀကိမ္ခန္႔ ေရေပးသြင္းရန္ လိုသည္။ အရြက္မ်ား စတင္ က်လာခ်ိန္တြင္ ေရသြင္းျခင္းကို လံုးဝ ရပ္လိုက္ၿပီး ၾကက္သြန္ အၿမိတ္မ်ားကို လံုးဝ ရပ္လိုက္ၿပီး ၾကက္သြန္ အျမိတ္မ်ားကို စုစည္း ခ်ည္ေႏွာင္ေပးျခင္း၊ ဆံၿမိတ္ ထံုးေပးျခင္းကို ျပဳလုပ္ရမည္။ မတူးခင္ ေရကို ၁၀ရက္ ႀကိဳျဖတ္ ထားရမည္။ ေရမျဖတ္ပါက အခြံပါးၿပီး အထားမခံပါ။
၁၁။ ရိတ္သိမ္းျခင္းႏွင့္အထြက္
အၿမိတ္စား အတြက္ ရိတ္သိမ္းပါက ၾကက္သြန္ဥ ငယ္စဥ္ အရြက္သည္ ခဲတံလံုးခန္႔ရွိလွ်င္ လက္ျဖင့္ ဆြဲႏုတ္ယူႏိုင္သည္။ ဥႀကီး အတြက္ ရိတ္သိမ္းက အရြက္၏ ၁၅-၂၅% ေျခာက္လာလွ်င္ လက္ျဖင့္ ဆြဲႏုတ္ ရိတ္သိမ္းႏိုင္သည္။ အရြက္မ်ား အားလံုးေျခာက္မွ ရိတ္သိမ္းပါက ၾကက္သြန္ဥသည္ လက္ျဖင့္ ႏုတ္ရန္ မလြယ္လွေခ်။ အျမစ္မ်ားေသာေၾကာင္႔ ေရာင္းတန္းလည္း မလွေပ။ ၾကက္သြန္ဥ ႏုတ္ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း အရြက္ကိုျဖတ္လိုက္ပါက အရည္အေသြး ပိုေကာင္းသည္ ဆိုၾကသည္။ အရြက္ကို ၀.၅-၁လက္မခ်န္ၿပီး ျဖတ္ရမည္။ ပွ်မ္းမွ် တဧကလွ်င္ ပိႆာခ်ိန္ ၆၀၀၀-၈၀၀၀ ထိထြက္သည္။
ၾကက္သြန္ဥမ်ားကို ေနေရာင္ျဖင့္ အေျခာက္ မလွန္းရပါ။ ျဖတ္ၿပီး ၾကက္သြန္ဥမ်ားကို ေအး၍ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းေသာ ေနရာတြင္ သိုေလွာင္ အေျခာက္ခံရမည္။ ၾကက္သြန္ အေပၚယံခြံ အေျခာက္ ျဖစ္ရန္ အစိုျဖစ္စမွွ ၁လ ၾကာသည္။
ကိုးကား- DOA
;credit
စို္က္ပ်ိဳးနည္း
၁။ မူရင္းေဒသ- ၾကက္သြန္နီ၏ မူရင္းေဒသမွာ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္း၊ အာဖဂန္ နစၥတန္ ႏို္င္ငံႏွင္႔ ပါလက္စတုိင္း တစ္ေလ်ွာက္ ျဖစ္သည္။ မ်ဳိးရင္း AMARYLLIDACEAE တြင္ ပါဝင္ျပီး ရုကၡေဗဒ အမည္မွာ Allium cepa ျဖစ္သည္။
၂။ ေရေျမႏွင့္ရာသီဥတု
ၾကက္သြန္နီသည္ ေရ အလြန္ လိုအပ္ေသာ သီးႏွံ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အစိုဓာတ္ရွိေသာ ေျမျဖစ္ပါက ေျမအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည္။ ေျမဆီၾသဇာကို ျပည့္စံုစြာ ျဖည့္ဆည္းေပး၍ အစိုဓာတ္ လံုေလာက္စြာေပးႏိုင္ရန္ လိုအပ္သည္။ ၾကက္သြန္နီသည္ အလြန္ခ်ဥ္ေသာေျမကို မႏွစ္သက္ျခင္းေၾကာင့္ေအာက္ ျမန္မာျပည္တြင္ စိုက္ပ်ဳိးမႈ နည္းသည္။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ေျမခ်ဥ္ငံကိန္းမွာ ၆ မွ ၇ ျဖစ္သည္။ အပူအေအး သင့္တင့္ေသာ ရာသီဥတုကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။
သာမာန္အားျဖင့္ အပူခ်ိန္ အသင့္အတင္႔ ျမင့္ၿပီးေန႔တာရွည္က ဥ ျဖစ္ေပၚမႈကို အားေပးသည္။ အပူခ်ိန္သည္ ပြင့္တန္ထြက္ျခင္းကို စိုးမိုးသည္။ အပူခ်ိန္၅၀-၆၀ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္တြင္ ေန႔တာတို ၁၂နာရီ ရရွိပါက ပန္းပြင့္၍ အေေစ့တည္ေစသည္။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး အပူအေအး ႏွင့္ေန႔တာ အတိုအရွည္ ညီမွ်ေသာေဒသတို႔တြင္ တစ္ႏွစ္အတြင္း မ်ဳိးျပန္လည္ခံႏိုင္သည္။ ၾကက္သြန္ဥ အတြက္ အေကာင္းဆံုး အပူခ်ိန္မွာ ၁၃-၂၇ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ ျဖစ္သည္။ ဥခ်ခ်ိန္ အပူခ်ိန္ နိမ့္လြန္းပါက အႏွံထြက္လာတတ္သည္။ အေကာင္းဆံုး အပူခ်ိန္မွာ၂၀-၂၅ ဒီဂရီ ဒင္တီဂရိတ္ျဖစ္ၿပီး အလင္း ကာလမွာ ၁၂ -၁၃ နာရီ ရွိရမည္။
၃။ လက္ရွိ စိုက္ပ်ဳိးလ်က္ရွိေသာ မ်ဳိးမ်ား
(က) ေရႊဖလား
ၾကက္သြန္နီဥမွာ အလ်ားႏွင့္ အနံ အခ်ဳိးပမာဏမွာ (၁) ထက္ႀကီးသည့္အတြက္ ျပားဝိုင္းပံု သ႑ာန္ရွွိသည္။ ေရႊဒဂၤါး၊ ေရႊဖလား ခြက္ေမွာက္ ဟူ၍ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္သည္။
(ခ) ေဘာင္ေစာက္
ၾကက္သြန္နီဥမွာ အလ်ားႏွင့္ အနံ အခ်ဳိးခ် ၾကည့္ပါက (၁) ထက္ ငယ္သည့္ အတြက္ေဘာင္ေဆာက္ဟူ၍ ေခၚေဝၚျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မ်ဳိးကြဲအေနျဖင္႔ ဥတစ္လံုး၊ ဘံုဆိုင္း ႏွင့္ဘဂၤလား ဟူ၍ေခၚေဝၚ သံုးစြဲၾကပါသည္။
(ဂ) သပိတ္လံုး
ၾကက္သြန္နီဥမွာ အလ်ားႏွင္႔ အနံ အခ်ဳိးအေနအထားအားျဖင့္ ညီမွ်မႈရွိသည့္အတြက္ လံုးဝိုင္းေသာ ပံုသ႑န္ရွိပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေဒသမ်ားတြင္ ဦးဝိုင္းမ်ဳိး ဟုေခၚဆိုေလ့ ရွိၾကပါသည္။
(ဃ) မင္းတုန္းဥမႊာမ်ဳိး
ၾကက္သြန္နီဥ တစ္လံုးတည္း မဟုတ္ဘဲ အမႊာတက္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည့္ အတြက္ ပံုသ႑ာန္ ထူးျခားမႈ ရွိပါသည္။ ျမိတ္စား ၾကက္သြန္အျဖစ္ အသံုးမ်ား၍ ျမန္မာ ၾကက္သြန္ (သို႔မဟုတ္) ၾကက္သြန္နီ ကေလးဟူ၍ လည္းေခၚေဝၚၾကပါသည္။
၄။ ပ်ဳိးေထာင္ျခင္း
အေစ့ကို တိုက္ရုိက္ စိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း ကုန္က်စရိတ္မ်ားေသာေၾကာင့္ ပ်ဳိးေထာင္၍ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ၾကက္သြန္ တစ္ဧက စိုက္ပ်ဳိးရန္အတြက္ ပ်ဳိးခင္းသည္ (၀.၀၅) ဧက အရြယ္ ရွိရမည္။ ေသခ်ာစြာ ျပင္ဆင္ထားေသာ ပ်ဳိးခင္းတြင္ မ်ဳိးေစ့ကို ညီညာစြာ ၾကဲ၍ လည္းေကာင္း၊ အတန္းလိုက္ေသာ္ လည္းေကာင္း စိုက္ရမည္။ ေပါင္းလိုက္လြယ္ကူေစရန္ အတန္းလိုက္ စိုက္သင့္သည္။ စိုက္ၿပီးေသာ မ်ဳိးေစ့မ်ားကို ႏြားေခ်းမႈန္႔ပါးပါးႏွင္႔ ျပန္လည္အုပ္ေပးပါ။ အေညွာင့္ေျမေပၚ ထြက္လြယ္ေစရန္ ျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ေရမွန္မွန္ေလာင္းေပးပါ။ ေျမျပန္႔တြင္ ၾကက္သြန္ကို ေအာက္တိုဘာလမွ ႏိုဝင္ဘာလ အထိ ပ်ဳိးေထာင္သည္။ ေတာင္ေပၚေဒသ၌ မတ္လမွ ဇြန္လ အထိ ပ်ဳိးေထာင္ၾကသည္။
၅။ မ်ဳိးေစ့ႏႈန္း
တစ္ဧကလွ်င္ မ်ဳိးေစ ့၄ျပည္ ခန္႔ လိုသည္။
၆။ ေျမျပဳျပင္ျခင္း
ၾကက္သြန္သည္ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ၿပီးခ်ိန္မွ စ၍ အထေႏွးေသာေၾကာင္႔ ေပါင္းျမက္မႏိုင္လွ်င္ တစ္ခင္းလံုး ပ်က္စီးတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျမျပဳျပင္ခ်ိန္တြင္ ေပါင္းကို တစ္ပါတည္း ႀကိဳတင္ ႏွိမ္ထားရမည္။ ျမက္ ႏွင့္ေပါင္းပင္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းရန္ အတြက္ ထယ္ျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ထိုးပစ္ရမည္။ ထယ္ထိုးၿပီးက ထြန္ေရးညက္ေအာင္ ထြန္ၿပီး ၾကမ္းတံုးရိုက္၍ မိမိ စိုက္ပ်ဳိးေသာ နည္းျဖင့္ အကြက္ေဖာ္ယူရသည္။ ၾကက္သြန္ကို ေဘာင္ေပၚတြင္ စိုက္ပ်ဳိးျခင္းျဖင့္လည္းေကာာင္း၊ ကန္သင္းေဖာ္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆည္ေရ၊ ေျမာင္းေရ သြင္းႏိုင္္ေသာအားျဖင့္ ဆည္ေရ၊ ေျမာင္းေရသြင္းႏိုင္ေသာ ေဒသတြင္ ေဘာင္ေဖာ္စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။
၇။ စိုက္ပ်ဳိးျခင္း
(က) ေဘာင္ေဖာ္ စိုက္ပ်ဳိးနည္း
ၾကက္သြန္ကို စိုက္ပ်ဳိးရန္အတြက္ ေဘာင္ေဖာ္ရာ၌ စိုက္ခင္း ေျမမ်က္ႏွာျပင္ အနိမ့္အျမင့္ေပၚမူတည္ၿပီး ညီညာေသာ အပိုင္းမ်ား အလိုက္ေဘာင္ေဖာ္ေပးရမည္။ သို႔မွသာ ေရသြင္းရန္ လြယ္ကူၿပီး ေရသည္ ညီညာစြာ အကြက္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိေပမည္။ ေဘာင္ေဖာ္သည္ ဆိုရာ၌ ေရသြင္းရန္ အတြက္၃-၄ေပျခား ေျမာင္းမ်ား ေဖာ္ေပးျခင္းျဖင့္ အရာေပးၿပီး ဂ်ဳတ္ဆြဲ၍ ေဖာ္ၾကသည္။ စိုက္ေဘာင္ကို ညီညာေအာင္ ျပဳျပင္ၿပီး ပ်ဳိးပင္ကေလးမ်ားကို တစ္ပင္ႏွင့္ တစ္ပင္၊ တစ္တန္းႏွင တစ္တန္း၄-၅လက္မခြာ စိုက္ရမည္။ ထို႔ေနာက္ေဘာင္ႏွင္႔ ညီေအာင္ေရ သြင္းေပးရမည္။
(ခ) ကန္သင္းေဖာ္ စိုက္ပ်ဳိးနည္း
ဤစိုက္ပ်ဳိးနည္းကို ဆည္ေရရေသာ ေဒသမ်ားတြင္ အသံုးျပဳၾကသည္။ ၾကက္သြန္ခင္းေပါင္း ရွင္းရာ၌ အကြက္ထဲ ဝင္၍ မရွင္းသင့္ေပ။ ႏုနယ္ေသာ ၾကက္သြန္ပင္မ်ားကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ကန္သင္းေပၚမွေန၍ ေပါင္းရွင္းနိုင္ရန္ အတြက္၄-၅ေပထက္ မက်ယ္ေသာ အကြက္မ်ားကို ေဖာ္ေပးရမည္။ ပ်ဳိးပင္ကေလးမ်ားကို ၄ပတ္-၆ပတ္သား အရြယ္တြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ပ်ဳိးပင္၏ အရင္းသည္ အနည္းငယ္ ႀကီးလာပါက ေျပာင္းေရႊ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည္။
ၾကက္သြန္မ်ဳိးေပၚ မူတည္၍ ပ်ဳိးသက္ ၅၅-၆၀ရက္သား အထိ ထား၍ စိုက္ႏိုင္ပါသည္။ ငယ္လြန္းသည့္ ပ်ဳိးပင္မ်ားႏွင္႔ အရြယ္ ႀကီးလြန္းသည့္ ပ်ဳိးပင္မ်ားကို မစိုက္သင့္ပါ။ အရြယ္ ႀကီးလြန္းသည့္ ပ်ဳိးပင္မ်ားကို စိုက္ပ်ဳိးပါက ဖူးတံ ထြက္မႈမ်ားေစၿပီး ပ်ဳိးပင္ အရြယ္ငယ္ လြန္းပါက ဥ အရြယ္ေသးငယ္ကာ အထြက္ နည္းေစပါသည္။ တစ္တန္းႏွင့္ တစ္တန္း ၅ - ၆ လက္မ ခန္႔ထားရွိၿပီး တစ္ပင္ႏွင့္ တစ္ပင္ ၃- ၄လက္မ ခြာ၍ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ပ်ဳိးပင္မ်ားကို ဒီဇင္ဘာႏွင့္ ဇန္နဝါရီလ အေစာပိုင္းတြင္ စိုက္ခင္း သို႔ေျပာင္းေရႊ႕ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။
တစ္ဧကလွ်င္ အပင္ ၅-၇သိန္းေက်ာ အထိေဒသ အလိုက စိုက္ပ်ဳိးစနစ္ေပၚ မူတည္၍ ၀င္ဆန္႔ပါသည္။ စပ္မ်ဳိး ၾကက္သြန္နီကို သံုးပါက ၂သိန္းေက်ာ္ ဝင္ဆန္႔သည္။ ကၽြန္းေျမေပၚႏွင့္ သဲေခ်ာင္းေျမမ်ားတြင္လည္း ၾကက္သြန္ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ မိုးေခါင္ေရရွားေဒသမ်ား ၌ ဤနည္းကို အသံုးမ်ားသည္။
အေရးႀကီးေသာ အခ်က္မွာ သဲေခ်ာင္း၏ အစိုဓါတ္ကို အပင္က မိမိရရ စားသံုးႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ အစိုဓာတ္ မ်ားလြန္းျခင္း၊ နည္းလြန္းျခင္းသည္ သီးႏွံ စိုက္ပ်ဳိးေရးတြင္ မလိုလားအပ္ေသာေၾကာင့္ ဤအခက္အခဲမ်ားကို ျပဳျပင္ေပးရန္ လိုအပ္သည္။ ေရမ်က္ႏွာျပင္သည္ ေျမေအာက္၇-၈လက္မခန္႔တြင္ ရွိေနေအာင ေျမကို ျပဳျပင္ေပးရမည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အစိုဓာတ္ မ်ားလြန္းေသာ ေနရာတြင္ သဲေဘာင္မ်ား ထြန္ႏွင့္ လိုက္ဖို႔ေပးျခင္း၊ အစိုဓာတ္ မ်ားလြန္းေသာ ေနရာ၌ အေပၚယံ သဲေဘာင္မ်ားကို တစ္ေနရာသို႔ တိုက္ရုိက္ ပို႔ေပးၿပီး၊ ေျမကို ထြန္ယက္ ညွိေပးရမည္။ သဲေျမညွိျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမွာ မခက္ခဲလွေပ။ သို႔ရာတြင္ ဤကဲ့သို႔ေျမမ်ဳိးတြင္ စိုက္ပ်ဳိးက ႏြားေခ်း၊ ေျမေဆြး၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာ စသည္တို႔ကို ႀကိဳတင္ အလံုအေလာက္ စုေဆာင္း ထားရွိရမည္။
၈။ ေျမၾသဇာႏႈန္းထား
ၾကက္သြန္ စိုက္ပ်ဳိးေသာ ေျမအေျခအေနေပၚ မူတည္၍ ေျမၾသဇာ အသံုးျပဳမႈ ကြာျခားသည္။ သဲေျမတြင္ ႏြားေခ်း ပိုသံုးရမည္။ ေယဘူယ်အားျဖင့္ တစ္ဧက အတြက္ လိုအပ္ေသာ ေျမၾသဇာမွာ--
ယူရီးယား - ၂အိတ္
တီစူပါ - ၂အိတ္
ပိုတက္ရွ္ - ၁အိတ္
ယူရီးယား ဓာတ္ေျမၾသဇာက ပ်ဳိးပင္မ်ား ေျပာင္းစိုက္ခ်ိန္တြင္ တစ္ဝက္ ထည့္သြင္းၿပီး က်န္တစ္ဝက္ကို စုိက္ၿပီး တစ္လၾကာတြင္ ထည့္ေပးရမည္။
၉။ အပင္ျပဳစုျခင္း
ၾကက္သြန္ကိုေအာင္ျမင္စြာ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ရန္ အတြက္ ေပါင္းကို ႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးသည္။ ၾကက္သြန္သည္ ေပါင္းႏွင့္ မယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေပ။ ေပါင္းလိုက္ရာ၌ အပင္ကေလးမ်ားကို မထိခိုက္ရန္ သတိျပဳရသည္။ ၾကက္သြန္၏ အျမစ္သည္ ေျမ၏ အေပၚယံ အပိုင္းတြင္သာ ရွိေနေသာေၾကာင္႔ အျမစ္ မထိခုိက္ေစရန္ သတိျပဳရမည္။ အရြက္မ်ား စတင္က်ခ်ိန္တြင္ ေပါင္းလိုက္ရန္ မလိုေတာ့ေခ်။ ေရႊ႕ေျပာင္းစိုက္ၿပီး တစ္လအၾကာတြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ယူရီးယား ဓာတ္ေျမၾသဇာကို အတန္းၾကားတြင္ ခ်ေပးပါ။ ေျမ အလြန္ၾကပ္ေနက ႏြားေခ်း၊ ေျမေဆြး ထပ္မံ ထည့္ေပးပါ။
၁၀။ ေရသြင္းျခင္း
ေျမအမ်ဳိးအစားႏွင့္ ရာသီဥတုေပၚ မူတည္၍ ေရသြင္းသည့္ အႀကိမ္တူမည္ မဟုတ္ေပ။ ၾကက္သြန္ခင္းသည္ မစိုလြန္း၊ မေျခာက္လြန္းေသာ အေျခအေနတြင္ အျမဲရွိရန္ လိုအပ္သည္။ ေရသြင္းခ်ိန္ေရာက္ မေရာက္ကို ၾကက္သြန္ပင္မ်ား၏ အေျခအေနကို ၾကည့္၍ အကဲခတ္ႏိုင္သည္။ ေရကို မလိုပဲ ေရသြင္းက ေရာဂါက်တတ္သည္။ ၾကက္သြန္ေရငတ္ပါက အရြက္မ်ား ျပာမႈိင္းၿပီး ႏြမ္းေခြလာသည္။ ေရ လိုအပ္မႈမ်ားပါက ဥခြျခင္း၊ မရင့္မီ အႏွံထြက္လာတတ္သည္။ ေျမ အလြန္ေျခာက္ေအာင္ထားၿပီးမွ ေရသြင္းက ၾကက္သြန္၏ အခြံ အက္ကြဲတတ္သည္။
သာမာန္အားျဖင့္ တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ ေရေပးရသည္။ ရာသီဥတု ပူျပင္းပါက ၄-၅ ရက္ျခား တစ္ႀကိမ္ခန္႔ ေရေပးသြင္းရန္ လိုသည္။ အရြက္မ်ား စတင္ က်လာခ်ိန္တြင္ ေရသြင္းျခင္းကို လံုးဝ ရပ္လိုက္ၿပီး ၾကက္သြန္ အၿမိတ္မ်ားကို လံုးဝ ရပ္လိုက္ၿပီး ၾကက္သြန္ အျမိတ္မ်ားကို စုစည္း ခ်ည္ေႏွာင္ေပးျခင္း၊ ဆံၿမိတ္ ထံုးေပးျခင္းကို ျပဳလုပ္ရမည္။ မတူးခင္ ေရကို ၁၀ရက္ ႀကိဳျဖတ္ ထားရမည္။ ေရမျဖတ္ပါက အခြံပါးၿပီး အထားမခံပါ။
၁၁။ ရိတ္သိမ္းျခင္းႏွင့္အထြက္
အၿမိတ္စား အတြက္ ရိတ္သိမ္းပါက ၾကက္သြန္ဥ ငယ္စဥ္ အရြက္သည္ ခဲတံလံုးခန္႔ရွိလွ်င္ လက္ျဖင့္ ဆြဲႏုတ္ယူႏိုင္သည္။ ဥႀကီး အတြက္ ရိတ္သိမ္းက အရြက္၏ ၁၅-၂၅% ေျခာက္လာလွ်င္ လက္ျဖင့္ ဆြဲႏုတ္ ရိတ္သိမ္းႏိုင္သည္။ အရြက္မ်ား အားလံုးေျခာက္မွ ရိတ္သိမ္းပါက ၾကက္သြန္ဥသည္ လက္ျဖင့္ ႏုတ္ရန္ မလြယ္လွေခ်။ အျမစ္မ်ားေသာေၾကာင္႔ ေရာင္းတန္းလည္း မလွေပ။ ၾကက္သြန္ဥ ႏုတ္ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း အရြက္ကိုျဖတ္လိုက္ပါက အရည္အေသြး ပိုေကာင္းသည္ ဆိုၾကသည္။ အရြက္ကို ၀.၅-၁လက္မခ်န္ၿပီး ျဖတ္ရမည္။ ပွ်မ္းမွ် တဧကလွ်င္ ပိႆာခ်ိန္ ၆၀၀၀-၈၀၀၀ ထိထြက္သည္။
ၾကက္သြန္ဥမ်ားကို ေနေရာင္ျဖင့္ အေျခာက္ မလွန္းရပါ။ ျဖတ္ၿပီး ၾကက္သြန္ဥမ်ားကို ေအး၍ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းေသာ ေနရာတြင္ သိုေလွာင္ အေျခာက္ခံရမည္။ ၾကက္သြန္ အေပၚယံခြံ အေျခာက္ ျဖစ္ရန္ အစိုျဖစ္စမွွ ၁လ ၾကာသည္။
ကိုးကား- DOA
Comments
Post a Comment